วันนี้ก็ครบหนึ่งสัปดาห์ของการจากไปของมังกี้ เราแทบจะบรรยายไม่ได้เลยว่าความรู้สึกมันแย่ขนาดไหน และเอาเข้าจริง ๆ ก็ไม่ได้เรียนรู้ธรรมะ สัจธรรมหรือความจริงของโลกอะไรจากการสูญเสียครั้งนี้หรอก แค่หวังว่าชีวิตจะมีสติในเร็ววัน ปล. ถ้านายกลับมาอ่านบันทึกนี้นายอาจจะเข้มแข็งขึ้นจนจำความรู้สึกนี้ไม่ได้อีกแล้ว ให้นายดูแลคนที่นายรักให้เกินกว่าที่นายคิดว่าจะทำได้ ถ้ามันจะมีการสูญเสียอะไรอีกครั้ง เราเชื่อว่าจะดีกว่าที่เป็นอยู่ในวันนี้ รักและคิดถึงเสมอ…